Borzęcki Aleksander, h. Półkozic, pochodził z osiadłej w pow. lubelskim rodziny, która pisała się »z Kozarzewa«, wsi położonej w tym powiecie. B. był jednym z dwóch synów Franciszka podstolego lit., i Ludwiki Marjanny Pociejówny. Jako starosta przemyski i dołżański brał udział w życiu politycznem bezkrólewia 1764 r., posłując z województwa ruskiego na sejm konwokacyjny, elekcyjny i koronacyjny i występując zawsze jako zaufany stronnik Czartoryskich. Na sejmie elekcyjnym wygłosił mowę do Stanisława Poniatowskiego jako delegowany stanu rycerskiego z oznajmieniem o dokonanej elekcji. Widocznie za dobre usługi, oddane w czasie bezkrólewia, B. otrzymał w r. 1766 godność podstolego kor. i w tymże roku posłował na sejm – znowu z województwa ruskiego. W czasie konfederacji barskiej B. okazał się jednym z najgorliwszych stronników króla, a wezwanie, które mu konfederaci w kwietniu 1766 r. wysłali, aby się z nimi złączył, przesłał królowi. Stanisław August w odpowiedzi na to polecił mu jako staroście grodowemu przemyskiemu przeszkadzać barzanom przez niewciąganie ich pism do akt grodzkich przemyskich. W tymże roku i następnym B. zamyślał o zawiązaniu regalistycznej konfederacji bez pomocy rosyjskiej w województwie ruskiem i przedstawiał nawet królowi pewne projekty jej dotyczące. Wiadomo jeszcze, że B. piastował godność rotmistrza chorągwi pancernej i że we wrześniu 1771 r. marszałkował na sejmiku gospodarskim lwowskim. B. był kawalerem orderów Św. Stanisława i Orła Białego i posiadał majątki: Przyłuk, Czaple, Bukowe i Mrzygłód. Był żonaty z Anną Ankwiczówną, z którą miał syna i trzy córki. Niesiecki podaje datę jego śmierci na r. 1780.

Uruski; Boniecki; Niesiecki; Konopczyński Wł., Konfederacja barska, W. 1936, I 286; Schmidt St., Dzieje panowania St. Aug. Poniatowskiego, Lw. 1880, III 34–5; Matuszewicz B., Pamiętniki, W. 1876, IV 170; Diarjusze sejmów: konwokacyjnego, elekcyjnego, koronacyjnego 1764; Diarjusz sejmu 1766; B. Czart. rkp. 839.

Helena Waniczkówna